یکی از جالبترین پیشرفتهای پزشکی، کشف رسپتورهای اپیوئیدی و فارماکولوژی آنهاست. بی دردی منطقه ای (رژیونال) پس از تزریق مواد مخدر به داخل فضای اپی دورال یا ساب آراکنوئید حاصل می شود که نسبت به بی حسی موضعی یا سیستمیک، عوارض کمتری داشته و بی دردی شدید و طولانی ایجاد می کند. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه اثرات بیحسی داخل نخاعی مپریدین با لیدوکائین 5% جهت عمل TURP می باشد.

          این تحقیق به صورت کارآزمائی بالینی دوسوکور تصادفی شده شاهددار بود
(Double blind randomized controlled clinical trial) که در بیمارستان اکباتان دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد. تعداد 60 بیمار با ASA I-III به طور تصادفی به دو گروه مپریدین (30 نفر) و گروه لیدوکائین (30 نفر) تقسیم شدند. 30 دقیقـه قبــل از انجـام بی حسی به بیماران 500 میلی لیتر سرم رینگر تزریق گردید و سپس به بیماران گروه مپریدین mg/kg1 از دارو تا حجمcc 2 و در گروه لیدوکائین mg 100 لیدوکائین 5% به صورت داخل نخاعی تزریق شد. بی حسی در فضای L3 – L4 با سوزن شماره 23 مخصوص بی حسی نخاعی درحالی که بیمار نشسته بود، انجام شد و بلافاصله بیمار در وضعیت سوپاین قرار گرفت.

          زمان شروع بلوک حسی برای لیدوکائین 99/3 دقیقه و برای گروه مپریدین 5 دقیقه بود. کنترل سطح بی حسی مپریدین آسانتر و مطمئن تر از لیدوکائین بود. بلوک حرکتی در7 بیماراز گروه مپریدین وجود نداشت، درحالی که 28 بیمار در گروه لیدوکائین دچار بلوک حرکتی شده بودند. طـــول مدت بی دردی پس از عمل 354 دقیقه در گروه لیدوکائین و 662 دقیقه در گروه مپریدین بود. فشار خون و   ضربان قلب به طور چشمگیر تغییر نکرد و اختلاف معنی داری بین مپریدین و لیدوکائین ، در این مورد  وجود نداشت. عوارضی نظیر تهوع و استفراغ در هر دو گروه یکسان بودند ، ولی خارش تنها در بیمارانــی که مپریدین گرفته بودند مشاهده شد و خواب آلودکی حین عمل در بیمارانی که مپریدین دریافت کرده بودند بیشتر از آنهایی بود که لیدوکائین گرفته بودند و هیچیک از بیمارانی که مپریدین گرفته بودند لرز پس از عمل نداشتند.

          بنابراین برطبق نتایج حاصل از این مطالعه می توان گفت که کاربرد مپریدین به عنوان داروی مخدر و 
بیحس کننده در اینگونه اعمال جراحی بر لیدوکائین ارجحیت دارد.