مقدمه و هدف: ابتلا به عفونت گوش میانی (Otitis Media OM) می تواند در ارسال پیام های شنوایی از گوش خارجی به گوش داخلی، تأخیر ایجاد نموده و نتیجه آن می تواند به صورت اختلال عملکردهای مرکزی سیستم شنوایی نظیر جهت یابی صدا و سایر جنبه های شنوایی دو گوشی نمود پیدا نماید. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه توانایی پردازش مرکزی اطلاعات شنوایی در کودکان دارای سابقه اوتیت میانی مزمن (COM) و مبتلا به اوتیت میانی با کودکان با حساسیت شنوایی طبیعی ، با استفاده از آزمون مرکزی (Masking Level Difference MLD) بود.

روش کار: طی یک مطالعه مقطعی تحلیلی تعداد 64 کودک 9-6 ساله که به شیوه نمونه گیری غیر احتمالی آسان انتخاب شده بودند درقالب سه گروه ،گروه کودکان با سابقه اوتیت میانی و فاقد آسیب شنوایی در زمان آزمایش (Non-OM)، گروه مبتلا به اوتیت میانی (OM) وگروه کنترل مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت بررسی عملکرد مرکزی این کودکان آزمونMLD انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS 16 صورت پذیرفت.

نتایج: در این مطالعه میانگین MLD در گروه های Non-OM و OM کاهش آماری معنا داری را نسبت به گروه کنترل نشان داد (0.001>P). اگرچه مقدار MLD درگروه Non-OM در مقایسه با گروه OM بیشتر بود ، اما این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود. بین مقادیر MLD و شدت کم شنوایی بیماران ارتباط آماری معکوس معناداری مشاهده شد (0.01=P ، - 0.82 =r).

نتیجه نهایی: ابتلا به COM حتی اگر در اوان کودکی نیز رخ داده باشد می تواند بر عملکرد پردازش مرکزی شنوایی از جمله مهارت پردازش دوگوشی این بیماران تأثیر گذار باشد. بنابراین انجام آزمون MLD در این گروه بیماران اکیداً توصیه می شود.