مقدمه: آمفتامین و مت آمفتامین مواد صناعی دست سازی هستند که ابتدا به عنوان دارو، مورد مصرف قرار گرفتند ولی به تدریج به علت اثرات مقلد سمپاتیک، به عنوان مواد روان گردان گسترش یافتند. مطالعات مختلف، نشان داده‌اند که شیوع مصرف این مواد در حال افزایش است و همچنین میان سوء مصرف آمفتامین و مت آمفتامین، با اختلالات روانپزشکی، رابطه‌ای نزدیک وجود دارد. لذا، این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع سوء مصرف آمفتامین و مت آمفتامین در بیماران روانپزشکی و عوامل مؤثر بر آن انجام شده است.

روش کار: در این مطالعه توصیفی – مقطعی، 2543 بیمار بستری شده در بخش روانپزشکی، بیمارستان فرشچیان، شهر همدان، در سال 1392, به لحاظ سوءمصرف آمفتامین و مت آمفتامین، مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت یافتن آمفتامین و مت آمفتامین، از تست ادراری به روشهای ایمونوشیمی و کروماتوگرافی استفاده شد.

یافته‌ها: شیوع سوءمصرف آمفتامین و مت آمفتامین در بیماران بستری در بخش روانپزشکی، 186 نفر (3/7%) ارزیابی شد. اکثریت سوء مصرف کنندگان، مرد (87%)، جوان (میانگین سنی: 36 سال) و متأهل (60%) بودند ولی با این وجود، رابطه معنا داری بین سن، جنس و وضعیت تأهل، با شیوع مصرف این مواد یافت نشد (05/0 < P). نیمی از مصرف کنندگان، بیکار و 67%، تحصیلات پایین‌تر از دیپلم داشتند. مهم‌ترین بیماری روانپزشکی در میان سوءمصرف کنندگان این دو ماده، اختلال خلقی دو قطبی (1/65%) بود. در این مطالعه، ارتباط معناداری میان همبستگی نتایج تست‌های آمفتامین و مت آمفتامین مشاهده نشد (05/0 < P).

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که شیوع سوءمصرف آمفتامین و مت آمفتامین در بیماران روانپزشکی، بیشتر از سایر افراد جامعه است و در این میان، بیماران با اختلالات خلقی، در خطر بیشتری قرار دارند. همچنین این مطالعه، نشان می‌دهد که شیوع سوء مصرف این مواد، در میان زنان، در مقایسه با مطالعات قبلی افزایش یافته است.