دوره 25، شماره 4 - ( مجله پزشکی بالینی ابن سینا ـ زمستان 1397 )                   جلد 25 شماره 4 صفحات 199-193 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Alirezaei P, Sobhan M R, Saadatmand A. Stevens-Johnson Syndrome and Toxic Epidermal Necrolysis in Patients Admitted to Sina Hospital in Hamadan, Iran: A 16-year study. Avicenna J Clin Med 2019; 25 (4) :193-199
URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1822-fa.html
علیرضائی پدرام، سبحان محمد رضا، سعادتمند علی. بررسی سندرم استیونس جانسون و نکرولیز اپیدرمی سمی در بیماران بستری در بیمارستان سینای همدان: یک مطالعه 16 ساله. مجله پزشكي باليني ابن سينا. 1397; 25 (4) :193-199

URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1822-fa.html


1- مرکز تحقیقات پسوریازیس، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان
2- کارشناس ارشد میکروب‌شناسی، مرکز تحقیقات پسوریازیس، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، Ali.s_umsha@yahoo.com
چکیده:   (9153 مشاهده)
سابقه و هدف: سندرم استیونس جانسون (Syndrome SJS: Stevens-Johnson) و نکرولیز اپیدرمی سمی (TEN: Toxic Epidermal Necrolysis) از جمله واکنش‌های شدید و بالقوه تهدیدکننده حیات می‌باشند که اگرچه بروز کمی دارند؛ اما به دلیل احتمال ایجاد عوارض وخیم و مرگ و میر از اهمیت فراوانی برخوردار هستند. این دو واکنش عمدتاً علت دارویی دارند؛ اگرچه در برخی از موارد به دلیل عوامل عفونی رخ می‌دهند. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی ویژگی‌های اپیدمیولوژیک، اتیولوژیک و بالینی بیماران مبتلا به SJS و TEN بستری‌شده در بیمارستان سینای همدان طی یک بازه زمانی 16 ساله انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: در مطالعه توصیفی- مقطعی حاضر، بیماران بستری‌شده از ابتدای سال 1381 تا سال 1397 با تشخیص SJS و TEN از نظر سن، جنس، نوع داروی ایجادکننده بیماری، طول مدت بستری، نوع درمان و عوارض ایجادشده بررسی گردیدند.
یافته‌ها: در مطالعه حاضر در مجموع 47 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که 21 نفر مرد و 26 نفر زن بودند. همچنین 34 بیمار مبتلا بهSJS ، چهار بیمار مبتلا به SJS-TEN Overlap و نه بیمار مبتلا به TEN تشخیص داده شدند. شایان ذکر است که 45 نفر (7/95 درصد) به دلیل مصرف دارو و دو نفر به دلایل غیردارویی بستری شده بود. شایع‌ترین گروه‌های دارویی ایجادکننده واکنش به‌ترتیب عبارت بودند از: آنتی‌میکروبیال‌ها (1/36 درصد)، ضد تشنج‌ها (6/27 درصد) و NSAID (Nonsteroidal Anti-inflammatory Drug) (17 درصد). علاوه‌براین، یک مورد واکنش ناشی از آلوپورینول و یک مورد ناشی از واکسن هاری مشاهده شد و مابقی واکنش‌های غیردارویی و چند دارویی را شامل می‌شدند. در این مطالعه شایع‌ترین عوارض بیماری به‌ترتیب عبارت بودند از: عوارض عفونی (2/21 درصد)، آسیب‌های چشمی (1/19 درصد) و خونریزی گوارشی (1/2 درصد).
نتیجه‌گیری: شایع‌ترین داروهای ایجادکنندهSJS  و TEN، داروهای آنتی‌میکروبیال بودند. با توجه به احتمال ایجاد عوارض شدید از جمله آسیب‌های چشمی و خطر مرگ و میر لازم است پزشکان با علائم SJS و TEN آشنایی داشته باشند و آگاهی‌های لازم در جهت عدم استفاده خودسرانه از داروهای ضد میکروبی به عموم مردم ارائه گردد.
متن کامل [PDF 381 kb]   (1302 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: درماتولوژي

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله پزشکی بالینی ابن سینا می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Avicenna Journal of Clinical Medicine

Designed & Developed by : Yektaweb