مقدمه و هدف: سقط خودبخودی شایعترین عارضه حاملگی است. علت سقط حتی در بررسی های دقیق در نیمی از موارد غیر قابل توجیه باقی می ماند. عوامل ایمونولوژیک از جمله آنتی بادیهای آنتی تیروئید بعنوان یکی از علل سقط مطرح شده است. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر مقادیرآنتی بادیهای آنتی تیروئید (Anti TPO-Ab و Anti TG-Ab) روی نتیجه حاملگی فعلی از نظر سقط یا ادامه یافتن حاملگی میباشد.

روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی می باشد که در آن 80 زن حامله با سن بین 40-20 سال و سن حاملگی زیر 20 هفته بررسی شدند ، در 40 نفر قبل از هفته 20 حاملگی سقط خودبخودی بوقوع پیوست و در 40 نفر دیگر حاملگی شان بعد از هفته 20 ادامه پیدا کرد و منجر به زایمان شد. در صورتیکه زنان علت مشخصی برای سقط داشتند وارد مطالعه نمی شدند. از هر زن حامله پس از کسب رضایت 5CC خون جهت اندازه گیری آنتی بادیهای آنتی تیروئید(Anti Tpo-Ab و Anti TG-Ab) و 5CC خون جهت اندازه گیری TFT و FBS گرفته شد ، در صورتی که TFT و FBS نرمال بود ، بررسی بر روی نمونه خون جهت آنتی بادی آنتی تیروئید انجام شده و اطلاعات در فرم اطلاعاتی ثبت می شد. مقادیر بالای 75 u/ml جهت Anti Tpo-Ab و بالای 100 u/ml جهت Anti TG-Ab غیر طبیعی تلقی شد. یافته های حاصل از این مطالعه در برنامه EXCEL وارد و دسته بندی شده و داده ها با آزمون های t-test و Χ² و برنامه نرم افزاری spss تجزیه و تحلیل شد .

نتایج: از 80 زن مورد بررسی 8 نفر تست آنتی بادی آنتی تیروئید غیر طبیعی داشتند که در 6 نفر مقادیر Anti TG-Ab غیر طبیعی بود و در 3 نفر مقادیر Anti Tpo-Ab و در 1 نفرهم مقادیر Anti Tpo-Ab و هم مقادیر Anti TG-Ab غیر طبیعی بود. از 8 نفر بیماران با آنتی بادی آنتی تیروئید غیر طبیعی 7 نفر در گروهی بودند که به سقط منجر شدند و یک نفر در گروهی بود که به زایمان ختم شد. اختلاف مقادیر آنتی تیروگلبولین آنتی بادی و تیروپراکسیداز آنتی بادی بین 2 گروه معنی دار بود P. value Anti Tpo=0.008) ،(P. value Anti TG=0.025)).

نتیجه نهائی: نتایج بیانگرآن است که اختلاف آنتی بادیهای آنتی تیروئید (Anti Tpo-Ab و Anti TG-Ab) بین دو گروه معنی دار بوده ومقادیر غیر طبیعی این آنتی بادیها در گروهی بود که حاملگی اخیرشان به سقط منجر شده بود ولی ربطی به سابقه قبلی سقط نداشت.