مقدمه: پارگی رحم در حاملگی نادر است ولی می تواند در اغلب اوقات با عوارض فاجعه آمیزی همراه باشد و با شیوع بالای مورتالیتی و موربیدیتی مادر و جنین همراه گردد. شایع ترین علت پارگی رحم جدا شدن اسکار انسزیون قبلی سزارین می باشد. سایر عوامل زمینه ساز شایع پارگی رحم شامل دستکاریها یا اعمال تروماتیزه کننده قبلی مانند کورتاژ، سوراخ شدگی رحم یا میومکتومی و یا تحریک بیش از حد یا نامناسب رحم با اکسی توسین می باشد.

معرفی بیمار: در این گزارش، یک مورد پارگی خودبخود رحم در زن 36 ساله G5P2Ab2L1 با حاملگی دوقلویی در سن حاملگی 26-25 هفته معرفی می شود. بیمار به علت بررسی پره کلامپسی در بخش بستری می شود که در سابقه بیمار یک میومکتومی به طریق لاپاروسکوپی وجود دارد که 3 ماه بعد از آن به علت نازایی ثانویه تحت IVF قرار می گیرد. در طی بستری به صورت ناگهانی دچار خونریزی واژینال مختصر و عدم حرکت جنین ها می شود که به دنبال سونوگرافی اورژانسی، گزارش دو جنین مرده با کاهش شدید مایع آمنیوتیک و میوم های رحمی با بزرگترین سایز 90 میلی متر داده می شود.

نتیجه نهایی: جهت بیمار سعی در زایمان واژینال می شود که به علت عدم پاسخ جهت سزارین آماده می گردد حین عمل ، پارگی رحم در محل قبلی میومکتومی به همراه دو جنین مرده داخل شکم وجود داشت در ضمن میومی در بافت رحم وجود نداشت و میوم های گزارش شده توسط سونوگرافی لخته های خون و امنتوم بود . محل پارگی ترمیم شد.