مقدمه و هدف : دلیل اصلی مرگ و میر در بیماران دیابتی اختلالات عروقی است. با توجه به نقش گیاهان حاوی فلاونوئید در برطرف نمودن عوارض عروقی دیابت و اثر حفاظتی عصاره آبی گیاه درمنه (Artemisia annua) بر پاسخ انقباضی حلقه های آئورتی در موشهای دیابتی_‘  در این مطالعه مکانیسم اثر گشادکنندگی عروقی عصاره این گیاه مورد بررسی قرار گرفته است.  

روش کار: در این مطالعه تجربی موش های صحرایی نر از نژاد ویستار به تعداد 36 راس بطور کاملا تصادفی به سه گروه سالم، دیابتی درمان نشده و دیابتی تحت درمان با عصاره آبی درمنه تقسیم بندی شدند. برای دیابتی شدن حیوانات از استرپتوزوتوسین به میزان 60 میلی گرم به کیلوگرم بصورت داخل صفاقی استفاده شد. گروه تحت درمان نیز عصاره آبی درمنه را به میزان 100 میلی گرم به کیلوگرم بصورت داخل صفاقی به مدت یک ماه دریافت کرد. پس از گذشت یک ماه، پاسخ انقباضی حلقه های آئورتی به فنیل افرین در حضور L- NAME و EGTA با استفاده از بساط بافت ایزوله مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج : مقایسه پاسخ انقباضی حلقه های آئورتی دارای آندوتلیوم به فنیل افرین، قبل و بعد از اضافه نمودن  L-NAMEدر موشهای دیابتی درمان نشده و درمان شده،  تفاوت معنی داری را نشان داد(P<0.05) . از طرف دیگر،  مقایسه پاسخ انقباضی حلقه های آئورتی دارای آندوتلیوم و بدون آندوتلیوم به فنیل افرین در کربس فاقد کلسیم و در حضور EGTA نشان داد که در دو گروه دیابتی درمان نشده و درمان شده تفاوت معنی دار است (P<0.05).

نتیجه نهائی : به طور کلی می توان گفت که اثر گشادکنندگی عروقی عصاره آبی درمنه در حیوانات دیابتی اثری  وابسته به آندوتلیوم است و از طریق افزایش در تولید و یا آزاد سازی نیتریک اکساید عمل می کند همچنین می تواند اثر خود را از طریق مهار آزاد سازی کلسیم از منابع داخل سلولی اعمال نماید.