مقدمه و هدف : بیماریهای قلبی ـ عروقی و عدم کفایت دیالیز اصلی ترین عوامل تعیین کننده ناتوانی و مرگ و میر در بیماران دیالیزی می باشد. بالا بردن کفایت دیالیز در پیش آگهی بیماران دیالیزی کاملا موثر است . هدف از این مطالعه تعیین کفایت دیالیز در بیماران تحت همو دیالیز در بخش دیالیز بیمارستان اکباتان همدان در سال 1384 می باشد.

روش کار : این مطالعه از نوع توصیفی – مقطعی است که جامعه آماری آن را بیماران تحت همو دیالیز در طول مدت مطالعه تشکیل می داد . در این مطالعه 42 بیماری که تحت همو دیالیز قرار داشتند مورد ارزیابی قرار گرفتند . داده های لازم عبارت بودند از : وزن بیمار قبل از دیالیز ، وزن بیمار بعد از دیالیز ، میزان اولترافیلتراسیون دستگاه ،اوره نیتروژن خون قبل و بعد از دیالیز ، مدت زمان دیالیز ،سرعت جریان خون ،ضریب کلیرانس فیلتر ، سرعت جریان محلول دیالیز،این داده ها از بیماران جمع آوری و در یک برگ چک لیست ثبت گردید و پس از ورود داده ها به کامپیوتر نسبت به محاسبه پارامتر های  Kt/Vو URR (Urea Reduction Ratio) اقدام شد، محاسبه Kt/V براساس فرمول لگاریتمی دایگرداس 2 انجام شد و جهت نمونه گیری نیز ، دو دقیقه قبل از نمونه گیری دور پمپ ماشین روی 50 میلی لیتر در دقیقه تنظیم و از ست شریانی قبل از دیالیزور نمونه تهیه
می شد

نتایج : با توجه به نتایج حاصله از محاسبهURR مشخص گردید که 35.7% از بیماران دارای  URR برابر و یا بیش از 65 درصد بودند که این میزان مطابق با شاخصهای استاندارد بوده و بیانگر کفایت دیالیز می باشد. 38.1% از بیماران نیز دارای URR نزدیک به میزان مطلوب (یعنی 65- 55 درصد) و بقیه افراد که حدود 25.1% بودند URR کمتر از میزان مطلوب داشتند. در مورد  Kt/V نیز 26.2% از بیماران دارای Kt/V برابر 1.7-1.21 بودند که دارای کفایت خوب دیالیز و 50% از بیماران نیز دارای Kt/V   نزدیک به میزان مطلوب ( 1.2-0.9) و بقیه افراد که حدود 8/23 درصد بودند کفایت دیالیزی کمتر از حد مطلوب بودند

نتیجه نهائی : برا ساس نتایج این مطالعه مشخص شد که دیالیز انجام شده در مرکز دیالیز مذکور دارای کفایت (Kt/v و URR) نزدیک به حد استاندارد بوده است .