مقدمه و هدف: مهم ترین کاربرد تهویه مکانیکی استفاده از آن در درمان نوزادان مبتلا به نارسایی تنفسی است. با افزایش استفاده از تهویه مکانیکی عوارض ناشی از آن نیز به طور موازی افزایش یافته است. هدف از مطالعه حاضر تعیین فراوانی عوارض ریوی و بهبود کوتاه مدت نوزادان تحت تهویه مکانیکی در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بود.

روش­ کار: این مطالعه تحلیلی ـ مقطعی به صورت آینده نگر بر روی تمام نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) بیمارستان های فاطمیه و بعثت همدان که نیاز به تهویه مکانیکی داشتند، در سال 1391 انجام شد. اطلاعات دموگرافیک تمامی نوزادانی که وارد مطالعه شدند بعلاوه تشخیص بیماری، مدت بستری، عاقبت بیماری (بهبود ـ فوت)، نیاز به تهویه مکانیکی، عوارض بیماری و نتایج کشت خون، لوله تراشه، ادرار، CSF در چک لیست، از قبل طراحی شده ای جمع آوری شد سپس اطلاعات وارد نرم افزار SPSS شده و آنالیز نهایی با استفاده از آزمون آماری مجذور کای روی آنها انجام گردید.

نتایج: در مجموع 114 نوزاد که به تهویه ی مکانیکی نیاز داشتند مورد بررسی قرارگرفتند، از این تعداد 72 نفر پسر و 42 نفر دختر بودند. میانگین سن حاملگی در نوزادان بستری شده 32.9±0.85 هفته بود. عمده ی نوزادان (80.70%) با تشخیص سندرم دیسترس تنفسی (RDS) تحت تهویه ی مکانیکی قرار گرفتند. 67.54% نوزادان دچار عوارض ناشی از تهویه مکانیکی شدند. بیشترین عارضه ای که در بین نوزادان دیده شد تنگی یا انسداد لوله تراشه بود (52.63%). 54 نفر (47.37%) از کل نوزادان فوت کردند که شایعترین علت مرگ در آنان سندرم دیسترس تنفسی بود (25 نفر 46.29%). بین احیای بدو تولد (0.002=P) ، مدت زمان نیاز به تهویه­ی مکانیکی (0000/0=P) و همچنین آپگار بدو تولد (0.0000=P) با عوارض ناشی از تهویه مکانیکی ارتباط معناداری دیده شد.

نتیجه­ نهایی: نتایج این مطالعه نشان می دهد که عوارض ریوی ناشی از تهویه مکانیکی شیوع بالایی دارد و کاهش استفاده از
روش های تهاجمی مراقبت تنفسی و کاهش عوارض آن می تواند موجب افزایش میزان بقا این نوزادان گردد.