مقدمه و هدف: بیماران مبتلا به صرع طیف وسیعی از اختلالات نوروپسیکولوژیکی را تجربه می کنند، از جمله این اختلالات می توان به نقص در حافظه، توجه و پردازش اطلاعات اشاره کرد. بهمین منظور این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه عملکردهای روان شناختی و رفتاری بیماران مبتلا به صرع، با توجه به رژیم دارویی آنان انجام شد.

روش کار: جامعه آماری این مطالعه علی - مقایسه ای پس رویدادی شامل کلیه بیماران صرعی مبتلا به نوع گراندمال ایدیوپاتیک مراجعه کننده به درمانگاه ـ های نورولوژی شهرستان همدان در سال 1391 بود. 90 بیمار مبتلا در 3 گروه دارویی 30 نفری مصرف کننده والپروات سدیم، کاربامازپین و ترکیب لاموتریژین (با مصرف کاربامازپین یا والپروات سدیم ) قرار گرفتند و 30 نفر از افراد بهنجار با دامنه سنی 15 تا 55 سال نیز به عنوان گروه شاهد (بهنجار) تعیین شدند. هر 4 گروه آزمودنی توسط آزمون های عملکرد پیوسته و جمع زدن اعداد متوالی به صورت شنیداری مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون های تعقیبی شفه و تم هین و با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.

 نتایج: یافته ها نشان داد که میانگین نمرات جمع اعداد متوالی به صورت شنیداری در 2 ثانیه و 3 ثانیه، در گروه بهنجار به طور معنی داری بالاتر از گروه های مصروع بود (P=0.01) اما بین گروه های مصرف کننده والپروات، کاربامازپین و گروه ترکیبی لاموتریژین (کاربامازپین یا والپروات) تفاوت معنی داری از این نظر وجود نداشت. در آزمون عملکرد پیوسته در مقیاس های خطای پاسخ، نتیجه معکوس و در پاسخ صحیح نتایج به دست آمده قبلی تایید شد. در مقیاس پاسخ حذف، در داروی های ترکیبی لاموتریژین و گروه بهنجار نتایج مشابهی به دست آمد که از گروه دارویی کاربامازپین و والپروات جدا شدند. در مقیاس مدت زمان واکنش، نمرات بیماران مصرف کننده کاربامازپین به طور معنی داری از گروه بهنجار بالاتربود (P=0.01) لیکن بین دیگر گروه ها تفاوت معنی داری از نظر مدت زمان واکنش مشاهده نگردید.

نتیجه نهایی: داروهای ضد تشنج کاربامازپین، والپروات، و ترکیب لاموتریژین توام با والپروات یا کاربامازپین بر روی عملکردهای شناختی و رفتاری بیماران مبتلا به صرع تاثیر می گذارد.