مقدمه و هدف: مطالعات نشان می دهد که شیوع اختلالات رفتاری در دانش آموزان ابتدائی بالا می باشد که می تواند زمینه ساز عوارض و مشکلات بسیاری برای آنان و خانواده هایشان شود. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین میزان شیوع اختلالات رفتاری و عوامل مرتبط با آن در بین دانش آموزان ابتدائی می باشد.

روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد که بر روی 352 نفر از دانش آموزان مقطع ابتدائی همدان انجام گرفت. نمونه گیری به صورت تصادفی چند مرحله ای بود و برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد راتر (فرم معلم) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 20 و بهره گیری از آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج: 16.1 درصد از شرکت کنندگان مبتلا به اختلالات رفتاری بودند. شیوع اختلالات رفتاری در پسران بیشتر بود. جنسیت پسر، تحصیلات و شغل پدر، سابقه داشتن بیمار روانی در خانواده و مرگ والدین رابطه آماری معنی داری با شیوع بیشتر اختلالات رفتاری در دانش آموزان داشت.

نتیجه نهایی: با توجه به نتایج، طراحی و اجرای برنامه های آموزشی به منظور پیشگیری و درمان اختلالات رفتاری در دانش آموزان ضروری به نظر می رسد.