مقدمه و هدف: 40% لنفوم ها در مناطقی غیر از گره‌های لنفاوی به وجود می‌آیند و دستگاه گوارش شایعترین محل آنهاست. لنفوم های دستگاه گوارش طبق تعریف هیچگونه شواهدی به نفع درگیری کبد و طحال و گره‌های لنفاوی یا مغزاستخوان ندارند. شایعترین ایمنوفنوتایپهای لنفوم در دستگاه گوارش MALTOMA, Diffuse large B cell, Burkitt, Follicular, T cell lymphoma است. بیماری در افراد مسن و در جنس مذکر شایع است. سیر بیماری، نحوه درمان و بقای بیماران در بعضی ایمنوفنوتیپ‌های لنفوم دستگاه گوارش متفاوت است. هدف از این مطالعه بررسی ایمنوفنوتیپ لنفوم های دستگاه گوارش در بیماران بستری در بیمارستانهای شهر همدان و تعیین ارتباط ایمنوفنوتیپ، محل تومور و سن بیماران با بقای 2 ساله‌ی آنها می‌باشد.

روش کار: در این مطالعه‌ی توصیفی - مقطعی از مجموع 53 نمونه با تشخیص اولیه لنفوم دستگاه گوارش در بیماران بستری در بیمارستان‌های شهر همدان ، در یک محدوده‌ی زمانی 25 ساله پس از انجام ایمنوهیستوشیمی با مارکرهای CK و LCA و رد درگیری ارگان‌های دیگر با مراجعه به پرونده ی بیماران 52 مورد لنفوم اولیه دستگاه گوارش تشخیص داده شد. با استفاده از مارکرهای  CD₁₀،CD₁₅،CyclinD₁،CD₂₀،CD₂₃،CD₅،CD₃ و زنجیره سبک k و λ ایمنوفنوتیپ لنفوم تعیین گردید و آنالیز آماری اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار SPSS 16 و تست chi-square انجام گرفت.

نتایج: از نظر جنسی برتری خفیفی در جنس مذکر دیده ‌شد. شایعترین رده سنی دهه‌ی6 بود. شیوع ایمنوفنوتیپ MALTOMA 60% و سپس diffuse large B cell lymphoma 24.5% بود. شیوع لنفوم در معده 47.2% و در روده باریک 30.2% بود. بقای 2 ساله در 64.2% افراد مثبت بود، بقاء درMALTOMA 81.2% و در DLBL 38.2% بود که تفاوت معنی دار میباشد(P= 0.005). در مورد رابطه بین بقای دو ساله با سن بیماران و محل تومور ارتباط معنی دار نبود( P در مورد اول 0.938 و در مورد دوم 0.308).

 نتیجه نهایی: در این مطالعه شایعترین لنفوم های گوارش به ترتیب MALTOMA و Diffuse large B cell lymphoma بودند. پروگنوز MALTOMA از DLBL بهتر بود ولی سن و محل در پروگنوز تاثیر نداشت.