مقدمه و هدف: احتمال ارتباط بین اختلالات اضطرابی مانند اضطراب اجتماعی و عملکرد عصب شناختی، توجه خیلی کمی را دریافت کرده است. این مطالعه به منظور تعیین اثر اضطراب اجتماعی بر یکی ازعملکردهای اجرایی یعنی کارکرد تغییر کردن، در دو گروه مضطرب اجتماعی و گروه بهنجار، طرح شده است. عملکرد در این کارکرد از دو بعد اثربخشی عملکرد و کارآمدی پردازش مورد بررسی قرار گرفته است.

روش کار: طرح مطالعه یک طرح ترکیبی علی مقایسه ای و نیمه آزمایشی بود. بدین منظور در سالتحصیلی 92-1391، 24 نفر بیمار مبتلا به اضطراب اجتماعی و 24 فرد بهنجار به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه اضطراب اجتماعی، مقیاس تلاش ذهنی صرف شده و آزمون دسته بندی کارتهای ویسکانسین بر روی آنان اجرا گردید. نتایج با استفاده از طرح اندازه‌گیری مکرر مختلط، آزمون مقایسه‌های جفتی با بن فرنی اصلاح شده، و آزمون تی مستقل، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: بین دو گروه در شرایط عادی و القای اضطراب در کارآمدی پردازش تفاوت معنادار وجود داشت (001/0P<). برای اثربخشی عملکرد در شرایط عادی در دو بعد از آزمون ویسکانسین یعنی تعداد کل طبقه های ایجاد شده و تعداد کل خطا ها تفاوت معنا دار وجود داشت ولی در شرایط القای اضطراب در تمامی ابعاد اثربخشی عملکرد در ویسکانسین بین دو گروه تفاوت معنادار وجود داشت (001/0P<).

نتیجه نهایی: با توجه به نتایج می توان گفت که افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی در عملکردهای اجرایی شان نقص هایی را نشان می دهند. این نقص ها می تواند منطبق با مدل های شناختی تبیین کننده این اختلال باشد، مخصوصاً این تبیین که این افراد نمی توانند توجهشان را به سمت محرک های بیرونی در موقعیت اجتماعی، تغییر دهند.