استامینوفن که با نام علمی (پاراستامول) نیز شناخته می شود، امروزه به عنوان دارویی کم خطر، ضد التهاب و ضد درد در سطح وسیعی مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعات به عمل آمده نشان می دهد که این دارو که به شکل قرص و قطره و به صورت خوراکی مصرف می شود، پس از جذب از طریق دستگاه گوارش و متابولیزه شدن در کبد می تواند به واسطه های پایدار سمی بالقوه ای تبدبل گردد. از سوی دیگر استامینوفن و متابولیت های آن می تواند به راحتی از سد جفتی بگذرند و به جنین منتقل شوند و در دوره های حساس اندام زایی به ناهنجاریهای متفاوت جنینی منجر گردند.

این تحقیق که بر روی موش سوری (White mice) صورت گرفته است، مشخص نمود که با تجویز حداقل دوز مؤثر درمانی نسبت به انسان (mg/kg 5/48)، در روزهای حساس اندام زایی جنینی (روزهای 7 تا 11 حاملگی موش)، می تواند سبب ناهنجاریهای متعددی در جنین گردد که از جمله می توان به کاهش محسوس وزن جنین ها و کاهش سری ـ دمی Crown to Rump (CR) جنین های تجربی نسبت به کنترل ، اگزانسفالی، باز ماندن جدار توراکس و جدار شکم، میکروملیا، اسپینابیفیدا و جذب اشاره نمود. با افزایش دوز مصرفی دارو به میزان        (mg/kg 97)، علاوه بر اینکه شواهدی از ناهنجاریهای اولیه مشاهده گردید، نتایج این مرحله از تحقیق نشان داد که به موزات این افزایش بر دامنه و شدت ناهنجاریها نیز افزوده می شود.