دوره 27، شماره 1 - ( مجله پزشکی بالینی ابن سیناـ بهار 1399 )
جلد 27 شماره 1 صفحات 29-21 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Beig M, Taheri M, Arabestani M R. Evaluation Frequency of Metallo-β-Lactamases and Carbapenemase Enzymes in Pseudomonas aeruginosa Clinical Isolates. Avicenna J Clin Med 2020; 27 (1) :21-29
URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-2008-fa.html
URL: http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-2008-fa.html
بیگ معصومه، طاهری محمد، عربستانی محمد رضا. ارزیابی فراوانی آنزیم‌های متالوبتالاکتاماز و کارباپنماز در ایزوله‌های کلینیکی سودوموناس آئروژینوزا. مجله پزشكي باليني ابن سينا. 1399; 27 (1) :21-29
1- ، mohammad.arabestani@gmail.com
چکیده: (3577 مشاهده)
سابقه و هدف: به دلیل افزایش شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به ترکیبات بتالاکتام و کارباپنم‌ها شناسائی ایزوله های مولد آنزیم های بتالاکتاماز برای درمان به موقع چنین ایزوله هایی ضروری می‌باشد. به همین منظور این مطالعه با هدف تعیین شیوع ژن‌های متالوبتالاکتاماز و کارباپنماز( mbl و kpc) در میان ایزوله‌های بالینی سودوموناس آئروژینوزا انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی – مقطعی تعداد 97 ایزوله‌ی بالینی از بیماران بستری در بیمارستان‌های شهر همدان از آبان 1396تا اردیبهشت 1397 جمع‌آوری گردید. پس از تایید سویه‌های جدا شده به روش فنوتیپی و ژنوتیپی، بررسی حساسیت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها به روش دیسک دیفیوژن آگار، MIC ایمی‌پنم با روش Etest ، انجام تست Combination Disk Diffusion Test (CDDT) ، Modified Hodge Test (MHT) و شناسایی ژن‌های کارباپنماز به روش PCR انجام شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی‌بیوتیک سفوکسیتین 92 ایزوله (8/94%) و کمترین میزان مقاومت نسبت به آنتی‌بیوتیک پیپراسیلین- تازوباکتام 38 ایزوله (2/39%) بود. از میان آنتی‌بیوتیک‌های کارباپنم، بیشترین میزان مقاومت نسبت به ایمی‌پنم 48 ایزوله (4/49%) بود. از بین 49 (51/50%) ایزوله‌ای که به آنتی‌بیوتیک‌های کارباپنم مقاوم بودند، 42 ایزوله (71/85%) MIC مقاوم (< 8 میلی‌متر( نسبت به ایمی‌پنم داشتند، 26 ایزوله (06/53%) تست دیسک ترکیبی IMP/EDTA (CDDT) و 25 ایزوله (02/51%) تستMHT مثبت داشتند. هم‌چنین نتایج PCR نشان داد که بیشترین و کمترین حضور ژن در بین ایزوله‌ها مربوط به ژن IMP، 20 (8/40%) و ژن GIM، 6 ایزوله (24/12%) بود.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که درصد بالایی از ایزوله‌های سودوموناس آئروژینوزا 49 (51/50%) بررسی شده نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های کارباپنم مقاوم بودند و درصد بالائی از ایزوله‌های مقاوم به کارباپنم‌ها مولد ژن‌های بتالاکتامازی بودند.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی – مقطعی تعداد 97 ایزوله‌ی بالینی از بیماران بستری در بیمارستان‌های شهر همدان از آبان 1396تا اردیبهشت 1397 جمع‌آوری گردید. پس از تایید سویه‌های جدا شده به روش فنوتیپی و ژنوتیپی، بررسی حساسیت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها به روش دیسک دیفیوژن آگار، MIC ایمی‌پنم با روش Etest ، انجام تست Combination Disk Diffusion Test (CDDT) ، Modified Hodge Test (MHT) و شناسایی ژن‌های کارباپنماز به روش PCR انجام شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی‌بیوتیک سفوکسیتین 92 ایزوله (8/94%) و کمترین میزان مقاومت نسبت به آنتی‌بیوتیک پیپراسیلین- تازوباکتام 38 ایزوله (2/39%) بود. از میان آنتی‌بیوتیک‌های کارباپنم، بیشترین میزان مقاومت نسبت به ایمی‌پنم 48 ایزوله (4/49%) بود. از بین 49 (51/50%) ایزوله‌ای که به آنتی‌بیوتیک‌های کارباپنم مقاوم بودند، 42 ایزوله (71/85%) MIC مقاوم (< 8 میلی‌متر( نسبت به ایمی‌پنم داشتند، 26 ایزوله (06/53%) تست دیسک ترکیبی IMP/EDTA (CDDT) و 25 ایزوله (02/51%) تستMHT مثبت داشتند. هم‌چنین نتایج PCR نشان داد که بیشترین و کمترین حضور ژن در بین ایزوله‌ها مربوط به ژن IMP، 20 (8/40%) و ژن GIM، 6 ایزوله (24/12%) بود.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که درصد بالایی از ایزوله‌های سودوموناس آئروژینوزا 49 (51/50%) بررسی شده نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های کارباپنم مقاوم بودند و درصد بالائی از ایزوله‌های مقاوم به کارباپنم‌ها مولد ژن‌های بتالاکتامازی بودند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
ميكروب شناسی و ویروس شناسی پزشكي
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی همدان
ناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی همدان
شماره تماس مجله: 08138380924
شماره تماس ناشر: 08138380548
ایمیل مجله: s_journal@umsha.ac.ir
ایمیل ناشر: journals@umsha.ac.ir
