مقدمه و هدف: سرطان پستان متداول ترین سرطان در زنان است. بیان ژن آنتی ژن اختصاصی پروستات و آنزیم تلومراز در سرطان پستان با پیشرفت بیماری متفاوت است . هدف از این تحقیق مطالعه بیان ژن آنتی ژن اختصاصی پروستات و تلومراز در بیماران مبتلا به سرطان پستان و ارتباط آنها با گیرندهای استروئیدی است.

روش کار: در این مطالعه از نوع موردی- شاهدی تعداد 50 زن مبتلا به تومورهای خوش خیم پستان به عنوان گروه کنترل و 50 زن مبتلا به سرطان پستان به عنوان گروه مورد وارد مطالعه شدند. میزان بیان mRNA آنتی ژن اختصاصی پروستات با تکنیک RT-PCR ، فعالیت نسبی آنزیم تلومراز با روش TRAP Assay , پروتئین آنتی ژن اختصاصی پروستات با تکنیک کیمیو لومینسانس و میزان گیرنده های استروژنی و پروژسترونی با روش ایمنو هیستو شیمی در کلیه تومورها اندازه گیری شد. اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار spss و آزمون تی زوج آنالیز گردید.

نتایج: با بکار گیری روش TRAP فعالیت نسبی آنزیم تلومراز در تمام نمونه های سرطانی مبتلا به سرطان پستان مثبت ارزیابی شد. تفاوت میزان فعالیت نسبی تلومراز در تمام مراحل و درجات توموری از لحاظ آماری کاملا معنی دار بود (P<0.05). تنها در نمونه های خوش خیم و بدخیم با مرحله و درجه 1 توموری mRNA آنتی ژن اختصاصی پروستات قابل تشخیص بود. تفاوت سطوح آنتی ژن اختصاصی پروستات سیتوزول تومورال بین افراد مورد و شاهد و همچنین بین کلیه مراحل و نیز درجات مختلف توموری کاملا معنی دار بود (P<0.05) وتفاوت معنی داری بین گیرنده های استروئیدی مثبت و منفی با میزان آنتی ژن اختصاصی پروستات و تلومراز در بافت های توموری مشاهده شد.

نتیجه نهائی: نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان داد که بیان ژن آنتی ژن اختصاصی پروستات و تلومراز تحت کنترل هورمونهای استروئیدی قرار دارد و این امر می تواند در هدف درمانی مورد استفاده قرار گیرد.