مقدمه و هدف : محیط دانشکده دندانپزشکی و فرآیند تحصیل در رشته دندانپزشکی بالقوه محیطی پر استرس می باشد. به همین منظور این مطالعه با هدف تعیین عوامل استرس زای محیط آموزشی دانشجویان دانشکده دندانپزشکی همدان در سال 1381 انجام شد.

روش کار : این مطالعه از نوع توصیفی ـ مقطعی است که به صورت سرشماری در دانشکده دندانپزشکی همدان و با استفاده از پرسشنامه ای برگرفته از پرسشنامه استرسهای محیط آموزشی دندان پزشکی (Dental Environment Stress DES) ، انجام گرفت. با توجه به محدود بودن دانشجویان (210 نفر) کل جامعه آماری مورد بررسی قرار گرفت. پس از حذف پرسشنامه های ناقص 154 نفر وارد مطالعه شدند. اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج : یافته های این مطالعه نشان داد که میانگین کلی استرس برابر 2.6±0.55 ، بیشترین میزان استرس در دانشجویان دندانپزشکی مربوط به دروس تئوری با میانگین 3.18±0.83 و روابط استاد و دانشجو با میانگین 3.05±0.83 بود. دانشجویان مونث نسبت به دانشجویان مذکر میانگین استرس کلی بیشتری را نشان دادند (2.73 در مقابل 2.44). دانشجویان سال چهارم بیشترین میزان استرس را با میانگین 3.05 در بین دانشجویان سالهای مختلف داشتند که در این دانشجویان عامل پری کلینیک و کلینیک با میانگین 3.63 بیشترین عامل استرس زا بوده است.

نتیجه نهائی : محیط دانشکده دندانپزشکی و فرآیند تحصیل در رشته دندان پزشکی محیطی پر استرس می باشد و بین سطح استرس و کارآیی آکادمیک دانشجویان رابطه معکوسی وجود دارد.