نقش شیر مادر در سلامتی جسم و روان شیرخواران و همچنین  در  پیشگیری از سه علت عمده مرگ و میر کودکان ( سوء تغذیه - عفونت تنفسی - اسهال ) موثر است . در بررسی علل عدم تغذیه شیرخواران با شیر مادرانشان به عامل نوع زایمان کمتر توجه شده است با توجه به آمار رو به افزایش سزارین هدف از این پژوهش تعیین تأثیر نوع زایمان در موفقیت  شیر دهی بوده است .

          این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی گذشته نگر می باشد. ابتدا از میان 28 مرکز بهداشت شهر همدان 10
مرکز بصورت تصادفی انتخاب شدند و  از میان مادران مراجعه کننده به مراکز مذکور که فاقد ممنوعیت نسبی و مطلق شیر دهی بودند و شیرخواران آنها نیز فاقد اشکال در رفلکس مکیدن با علل مشخص و یا نامشخص بودند و در ضمن شیرخوار مساوی و یا بیشتر از چهار ماه داشتند 400 نفر بطور تصادفی انتخاب شدند و به دو گروه 200 نفری زایمان طبیعی و سزارین تقسیم شدند و اطلاعات مربوط به سن- پاریته - تحصیلات - برخورداری از آموزش مناسب برای شیر دهی  اشتغال و موفقیت مادران در شیر دهی بمدت 4 ماه و یا بیشتر یا از پرونده بیماران و یا با مراجعه حضوری اخذ شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .

          دو گروه از نظر سن -  پاریته و تحصیلات اختلاف معنی داری نداشتند .  آموزش مناسب در گروه زایمان طبیعی 95 % و در گروه سزارین 85 % بود و موفقیت شیر دهی در مادران با زایمان طبیعی ( 81 % معادل 163نفر ) نسبت به گروه سزارین (64% معادل 129 نفر) بطور معنی داری بیشتر از گروه سزارین قرار داشت علاوه بر آن اکثریت مادران ناموفق در شیر دهی که زایمان طبیعی کرده بودند ( 5/11% معادل 23 نفر) تا ماههای سوم و چهارم به شیر دهی انحصاری ادامه داده بودند در حالی که اکثریت مادران ناموفق در شیر دهی که سزارین شده بودند ( 75% معادل 50 نفر) کمتر از دو ماه شیر دهی انحصاری داشتند .

          زایمان طبیعی و آموزش افراد تاثیر مثبت و قابل توجهی را در موفقیت شیر دهی مادران به مدت چهار ماه و بیشتر را نسبت به روش سزارین داشته است .